Klassieke Ferrarismeter en digitale meter, wat is het verschil?

Een klassieke meter of Ferrarismeter of analoge meter is een 100 jaar oude methode om met een ronddraaiende schijf en teller het verbruik van elektriciteit te meten.

Hoe meer u verbruikt, hoe sneller de schijf draait en de teller vooruitgaat. Vroeger was er enkel sprake van verbruik en afname en draaide deze schijf altijd in één richting. Door de opkomst van onder andere zonnepaneleninstallaties kan deze schijf ook terugdraaien. Voor deze klassieke meter in combinatie met een zonnepaneleninstallatie is het typisch dat de schijf en de teller terugdraaien als de zon schijnt (dag, zomer) en vooruit draaien als er minder of geen zon is (nacht, winter). Op deze wijze gedraagt de teller zich als een batterij. Alle zonnestroom die op één moment in het net geïnjecteerd wordt, kan op een ander zelfgekozen moment terug verbruikt worden. Op jaarbasis kan de afname van het distributienet op basis van deze tellerstand dus zelfs nul of negatief zijn.

De digitale meter is de elektronische variant van de klassieke meter.

Naast alle voordelen van elektronica (op afstand uit te lezen, koppelen met internet, online informatie over verbruiken … ) heeft deze meter twee zeer belangrijke bijkomende eigenschappen:

• Deze meter meet de elektriciteit die u afneemt van het net en de elektriciteit die u op het net plaatst apart. Zelfopgewekte elektriciteit die u onmiddellijk verbruikt (uw ‘zelfverbruik’) wordt niet gemeten. Als u bijvoorbeeld op een bepaald moment 3 kWh verbruikt (wasmachine tegelijk met koken … ) en de zonnepaneleninstallatie produceert 4 kWh, ziet de meter een injectie in het net van 1 kWh. Anders gesteld: de elektronische tellers ‘draaien’ enkel vooruit, nooit achteruit.
• De meter meet op kwartierbasis exact hoeveel elektriciteit er afgenomen en geïnjecteerd is. Enerzijds maakt dit mogelijk dat een leverancier u vergoedt voor de elektriciteit die u injecteert. 

Anderzijds heeft u op deze wijze geen voordelige batterij meer.